Moje Camino: Ostatni luźny dzień

Dzień miał być wyluzowany. Odpoczynek przed "wielkim marszem". Luz i zwiedzanie.

Dziś ostatni podjazd pociągiem i koniec "wakacji".

Jedziemy do Valenca do Minho.

Miało być szybko i sprawnie. Miało.

Po drugiej stacji pociąg nagle się zatrzymał. I stał tak dobre półtorej godziny.

Zaczęła się bieganina. Pojawiła się policja.

Prawdopodobnie ktoś wpadł pod pociąg. Maszynista aż czerwony z wrażenia. Nie dziwię się. Kobitka podróżująca w naszym wagonie zaczęła modlić się na różańcu.

Przykre doświadczenie.

Ale po jakimś czasie ruszamy i dojeżdżamy do Valenca.

Wysiadamy i kierujemy się do miasta aby znaleźć szlak. Bo przecież gdzieś tam jest.

Idąc widzimy dziwne zbiegowisko. Jest nawet facet ubrany jak pielgrzym - widać że przebieraniec bo za bardzo jest czysty/dokładnie ubrany/elegancki... no nie wiem - ale od razu było widać, że przebieraniec.

Okazuje się, że jest promocja dróg św. Jakuba. Basia zaczęła obchodzić to zbiegowisko... ale mnie złapano i do ankiety.... Aneta też coś opowiadała... Potem robili nam zdjęcia z jakimiś oficjelami - tcy prawdziwi pielgrzymi z nas niby... No śmieszne.

W końcu nas wypuścili i poszłyśmy dalej. Do miasta, które jest "very, very old" jak wytłumaczył nam uczestnik tej całej maskarady.

impreza promująca camino

główna atrakcja - prawdziwe pielgrzymki

Znajdujemy knajpkę i wypijamy to co mamy wypić. Niestety - jesteśmy już przy Galicji i zaczyna padać. No niefajnie, trzeba wyjąć kurtki.

w końcu Valenca

rzymski kamień milowy

Zanim jednak opuścimy Valence deszcz przestaje kropići wychodzi piękne słońce. Z murów twierdzy podziwiamy rzekę Minho i miasto Tui leżące na drugim brzegu rzeki. Jest to nasz dzisiejszy cel - mało ambitny, ale cóż.

tam będziemy iść

zaduma nad architekturą obronną

źródło?

trasa prowadzi przez twierdzę

Po opuszczeniu murów twierdzy trasa prowadzi nas do mostu.

Wydaje mi się, że więcej oczekiwałam po tym mieście. Nie znalazłam w nim tego czego szukałam. Może to deszcz- pierwszy na naszej trasie? Może to całe zdarzenie z wypadkiem? Nie wiem. Bez żalu opuszczałam Portgalię. Wołała mnie (z godzinnym wyprzedzeniem) Hiszpania.

ponte internacional

Tui witamy zmianą godziny na zegarkach i w komórkach, smsem powitalnym i szybkim ściąganiem kurtek bo się ciepło zrobiło. Camino jest oznakowane bardzo fajnie. Ale gdy dochodzimy do pewnego miejsca, gdzie strzałki każą nam iść w bok - a katedra jest na wprost - idziemy intuicyjne na skróty.

Okazuje się, że trasa została trochę zmieniona, a my idziemy starym szlakiem. Na chodnikach co 5 metrów wielkie muszle, a po chwili strzałka pokazująca gdzie mamy skręcić.

skrótem...

stare miasto - nowe oznaczenia

tunelem

Wiemy, że dzisiejsza trasa była za krótka na to aby mieszkać w albergue municypialnym więc od razu swoje kroki kierujemy do albergue El Camino privado. Kilka kroków od ryneczku. 10 euro. Jesteśmy pierwsze. Kobitka z baru dzwoni do właścicielki i każe nam sobie wejść i wybrać dowolne miejsca.

Robimy pranie, kapiemy się, na balkoniku słońce świeci pięknie więc rzeczy na słońce.

Po jakimś czasie nadchodzi burza, więc zajmujemy suszarkę na rzeczy i od tej pory pranie schnie w salonie.