Rano pada. Znów.Jest to nudne z tym padaniem. Ale cóż, ubieramy peleryny, wychodzimy i idziemy.
Za kilka kilometrów będzie Palas de Reis. Tu doszła Aneta i tu spała. Wiemy, utrzymujemy łączność sms:)
Znowu pogoda taka 'galicyjska' - raz pada raz nie pada.
W Palas znajdujemy bar gdzie zjemy śniadanie - herbatę i ciastko francuskie. Nie za dobre, ale cóż.Dziś chcemy dojść do Casanowa, ale jak już dochodzimy do schroniska, jest za wcześnie, pada deszcz a jedyna ławka do czekania nie jest pod dachem. Gdzieś mam napisane, że w Laboreiro jest schronisko. To ze 3 km dalej. Idziemy.
Leboreiro poznajemy oczywiście nie po tabliczce z nazwą miasta, tylko po barze, którego nazwę pamiętałam z przewodnika.Zatrzymujemy się na chwile, aby kupić banany i herbatę.
Pytam gdzie jest schronisko.
Facet mówi, że tutejsze jest zamknięte, a najbliższe jest w Melide. To 7 km stąd.
O zgrozo...
Ale cóż robić - dojść trzeba.
Ruszamy, na szczęście przez większość trasy jest słońce.
W Furelos (około 1 km przed Melide) zaczęło lać. Ale to tak strasznie, że masakra.
Jest mi już wszystko jedno. Nawet to jak staję na nierówna płytkę chodnikową i oblewa mnie woda.
Ale znajdujemy schronisko. Jest ogromne.
Tu schodzą się camino frances i primitivo.
Miejsca są.
Płacimy i mamy sobie wybrać miejsca. Gdzieś w kącie sali znajdujemy dwa na górze.
Fajnie tu jest pomyślane bo nie ma jednej wielkiej sali tylko stoją takie ścianki które dają odrobinę prywatności.
Grzejniki są włączone więc można wysuszyć rzeczy.
Jedynym mankamentem jest grupa młodzieży, która po prostu wrzeszczy. Z drzemki nici.
Wychodzimy kupić coś do jedzenia i do kościoła po sello. Kościół otwarty, ale sello nie możemy znaleźć. Szkoda.
Podobno w Melide są pyszne pulpo (ośmiornice), ale się nie decydujemy.
Ja teraz żałuję, Basia nie.
Dziś zrobiłyśmy 10 km więcej niż zamierzałyśmy. Nogi to odczuły. Bolą i pęcherze się powiększyły. Kolejne przekłuwanie. Basia działa.
Kościół w Melide
Wyświetl większą mapę
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz